zaterdag 12 april 2014

Hoe gaat het nu met je?

Het wordt me regelmatig gevraagd en ik kan niet zeggen hoe het met me gaat...
Eigenlijk wordt het verdriet en het gemis elke dag een beetje groter.
Er zijn momenten dat ik me echt wel iets beter voel,dat ik kan genieten van een vlinder van de lente.
Maar elke keer komt het ,als een donderslag bij me binnen dat mijn lief weg is.
We waren 31 jaar en 47 dagen samen.Altijd als hij weg ging kreeg ik een kus en een tot straks....
Deze keer heeft hij me geen gedag gezegd ,geen afscheidskus ,hij was zomaar zonder dat we het wisten verdwenen.Ik begrijp het nog steeds niet.Leef eigenlijk nog steeds in een soort van roes...
Een week voor het overlijden van mijn lief is ons Mam overleden en dat was goed en zelfs mooi.Ik was er bij,heb alles nog tegen haar kunnen zeggen,afscheid kunnen nemen.Ze keek me aan en ging.
Ons Mam was 93 en al heel lang klaar met haar leven. We waren heel verdrietig en gingen haar vreselijk missen maar met dit verdriet kon ik leven.
Mijn lief was 56 en zat nog vol plannen.Hij was niet klaar met leven.Zijn leven hield gewoon op!
Op een of andere manier moet ik alles opnieuw leren ,leren leven zonder de man waar ik nog steeds zoveel van hou....